Phebe Somers – 10 december 2021 – Kw.be 

Annelies Smeyers (26) en Michael Gontier-Versailles (27) uit Langemark-Poelkapelle werden op 1 november de ouders van een sterrenkindje. En ze zijn lang niet de enigen. Liefst 1 op 10 zwangerschappen eindigt in een miskraam, niet zelden met gebroken ouders als gevolg. In de donkere periode die volgde, konden ze rekenen op de troostende rouwkost van Els, vrijwilligster bij de vzw Eleonoor.

Op 12 december is het opnieuw Wereldlichtjesdag en denken we extra hard aan alle sterrenkindjes die ons hebben verlaten. Wie rouwt, heeft geen energie op overschot. Alledaagse taken zoals winkelen en gezond koken staan dan dikwijls heel laag op het prioriteitenlijstje. De vrijwilligers van vzw Eleonoor nemen die taak graag op zich. Zij bereiden met veel liefde gezonde maaltijden voor ouders die geconfronteerd werden met een stilgeboorte.

Annelies was op dat moment 17 weken zwanger. Na lang wachten en verschillende onderzoeken sloeg het nieuws in als een bom: Annelies was al haar vruchtwater verloren en hun dochter was nog niet levensvatbaar, ze maakte dus geen kans. “Uiteindelijk is Esmée op 1 november geboren. Annelies was mentaal en fysiek kapot. Waar het fout gelopen is, zullen we nooit weten. Volgens de dokters hadden we gewoon pech”, zucht Michael.

Gewoon pech

“We hebben vijf jaar geprobeerd om zwanger te worden”, vertelt Annelies. “Ik heb een aandoening waardoor mijn eicellen zonder medicatie niet rijpen, dus wisten we dat het niet evident was.” Maar tot hun grote vreugde werd het koppel dan toch verrast door een positieve zwangerschapstest. Los van typische kwaaltjes verliep alles heel normaal en de foetus ontwikkelde zich zoals het moest. “Bij een onderzoek enkele dagen eerder was alles nog in orde, maar tijdens de nacht van 30 op 31 oktober liep het fout. Om 3 uur ’s nachts is mijn water gebroken op het toilet. We waren niet meteen in paniek, maar reden naar het ziekenhuis voor alle zekerheid.”

Eleonoor werd op 8 juni 2018 stil geboren. “Wanneer zoiets gebeurt begin je alles in vraag te stellen”, vertelt mama Priscilla (36). “Wat is de zin van het leven? Ik wist het niet meer, maar ik wist wel dat ik niet meteen terug wou naar mijn job als architecte. Daar was ik mentaal nog niet sterk genoeg voor.” Tijdens die eerste weken kregen Priscilla en haar man Frederik steun uit onverwachte hoeken in de vorm van rouwkost. Na talloze gesprekken met Evy, de meter van Eleonoor, kwam het concept van vzw uiteindelijk tot stand. “Vroeger bleven mensen dicht bij hun uitgebreide familie leven. Wanneer er iets gebeurde werd je meteen door hen opgevangen. Tegenwoordig onttrekken mensen zich sneller uit hun omgeving. Dit soms ontbrekend netwerk willen wij graag opvangen. We willen onzichtbaar, maar toch aanwezig zijn in het ‘zorgen voor’. Zodat zij bepaalde zaken kunnen loslaten, zonder dat we binnendringen in hun intieme levenssfeer.”

Sinds de start van de vzw hebben zo’n 30 gezinnen een aanvraag ingediend en 200 vrijwilligers zich aangemeld. Naast de kost van de ingrediënten maken Priscilla en Frederik ook budget vrij om een mand samen te stellen met leuke extraatjes zoals kaarsjes verse granola. Om dit alles te kunnen blijven organiseren doet de vzw een beroep op giften van particulieren en acties van organisaties. “We willen graag groeien, maar op een organische manier. Om meer aanvragen te kunnen beantwoorden hebben we natuurlijk voldoende vrijwilligers en fondsen nodig. Grote inzamelacties willen we niet doen, maar giften zijn zeker altijd meer dan welkom.” Toch heeft Priscilla stiekem een andere droom: “Hoe mooi zou het zijn als onze vzw ooit overbodig wordt? Dat wij gewoon mensen kunnen inspireren om dit zélf te doen voor niet alleen vrienden en familie, maar ook anderen in hun omgeving die misschien geen eigen netwerk hebben.”

Wie zich wil aanmelden als vrijwilliger of een gift wil doen kan terecht op www.eleonoor-vzw.be

Els De Ridder – 10 dec 2023 – Libelle

10 december is Wereldlichtjesdag, een dag waarop we alle overleden kinderen herdenken en ook de ouders extra steun kunnen gebruiken. Priscilla verloor zelf een dochtertje, maar vond de kracht om een vzw op te richten die maaltijden bezorgt aan ouders die hetzelfde meemaakten.

Dat een mooi project als vzw Eleonoor zou kunnen groeien uit een groot en pijnlijk verlies, hadden sterrenouders Priscilla en Frederik nooit kunnen denken. De vzw draagt de naam van hun dochtertje Eleonoor, dat ze veel te vroeg moesten afgeven.

Het ging mis in de zomer van 2018, Priscilla (38) herinnert het zich nog goed. “Het was aan het einde van een werkdag toen ik het me ineens afvroeg: had ik de baby wel voelen bewegen in mijn buik vandaag? Ik kon me geen enkel schopje herinneren. Ik had tot dan een voorspoedige zwangerschap gehad, maar nu voelde ik het duizelen, ik geraakte in paniek zelfs.

Ik was 32 weken ver toen ik met mijn man voor een spoedcontrole langsging bij de gynaecoloog. Die luisterde naar mijn buik en moest ons verdrietige vermoeden bevestigen: geen leven meer. Ons meisje, Eleonoor zouden we haar noemen, werd even later stil geboren.

Het is niet te vatten hoe ons gezin toen van de ene werkelijkheid in de andere belandde. Van zorgeloos geluk naar een donker verdriet, een leegte die niet meer te vullen leek. De grond zakte weg onder onze voeten. Hoe ga je ook om met zo’n verlies? Ik zag er geen beginnen aan. En hoe ga ik om met al de rest in mijn leven, zoals mijn job, waarin ineens alles betekenisloos leek.

Natuurlijk is het confronterend om te zien dat dit verdriet nog steeds veel jonge gezinnen treft en ja, ik moet me soms afsluiten, zodat ik het niet weer helemaal zelf opnieuw ga doorleven. Maar ik hoor wel welk moois het teweegbrengt in beide gezinnen: troost in het gezin waar het verlies plaatsvond en medeleven en empathie in het gezin dat kookt. Ik herinner me het verhaal van een zoontje dat zijn mama die vrijwilliger was, wilde helpen met koken toen hij het verhaal van het sterrenkindje hoorde. Daarvoor doe je het.

Vroeger bezorgden we standaard ook een picknickmand: een doos gevuld met een kaarsje, servetten, confituur… Maar die hebben we nu vervangen door een ovenschaal. Niet zomaar een ovenschaal, maar een eigenhandig gedraaide keramieken schaal met de naam van het sterrenkindje in het glazuur gekerfd. Ze zijn wondermooi en op die manier zit het sterrenkindje mee aan tafel en krijgt het een fysiek plekje in het gezin.

Zelf gebruik ik de schaal waar destijds een bloemstukje van Eleonoor in stond, een rouwcadeau van mijn zus, nog steeds als ovenschaal. Een mooi symbool, waaruit dus dit sterke idee is gegroeid. Het voelt ook goed om de schalen hier in huis te creëren, en niet uit te besteden. Anders zouden we Eleonoor een stukje verliezen, en dat willen we natuurlijk niet.

Evelien Roels15 februari 2023, Demorgen.be

Anthony Statius / 24-10-22 / HLN.BE