Je staat niet alleen

Margaret Mead was een beroemd antropologe, die tijdens één van haar lessen een vraag van een student kreeg: wat was volgens haar het vroegste teken van beschaving in een samenleving? Volgens Mead was dat de vondst van een menselijk dijbeen dat gebroken was geweest en sporen van genezing vertoonde. Een dier met een dergelijk kwetsuur had het niet overleefd, dat was gewoon achtergelaten. Met een gebroken dijbeen kun je je niet naar een kreek begeven om te drinken, je kunt geen voedsel verzamelen, je kunt niet wegrennen voor gevaar. Een gebroken dijbeen geneest trouwens tergend langzaam. Deze vondst wees erop dat iemand de tijd had genomen om te zorgen: om de wonde te verbinden, om beschutting te voorzien, om de gewonde eten te geven en warm te houden. Iemand anders helpen in een moeilijke periode is waar beschaving begint, aldus Mead. (…) 

We hebben de andere nodig, zowel bij fatale als niet-fatale-tegenslag. Iemand moet ons verzorgen zodat de wonde kan genezen, zodat we nog verder kunnen leven en op onze beurt zorg kunnen toedienen wanneer dat nodig blijkt. Solidariteit ligt aan de basis van kwetsbaarheid: iedereen kan een tegenslag overkomen, en alleen samen kan het individu overleven op een waardige manier. Het samen omgaan met kwetsbaarheid vormt de kern van onze beschaving.

(citaat uit ‘Hector was hier’ – Maud Van Walleghem)

Het feit dat jij hier op deze pagina bent beland, is een teken dat je nood hebt aan iemand die de wonde mee helpt verzorgen. Meer kwetsbaar kan je al bijna niet zijn: de moed vinden om hulp te vragen en te aanvaarden. Met onze VZW helpen we met heel veel liefde en toewijding. Hieronder kan je zowel hulp aanvragen als korte getuigenissen lezen van ouders waarvoor we mee gezorgd hebben.