‘We praten vaak over haar. Ik heb gezien waartoe het kan leiden als je dat niet doet’: lotgenoten van Jeroen Meus

Bij rouwen komt geen handleiding. Wie ermee te maken krijgt – wij allemaal, vroeg of laat – moet een manier vinden om ermee om te gaan, en die zoektocht kan bikkelhard zijn. Dat blijkt ook uit Dagen zonder broer, het verstillende programma waarin Jeroen Meus na de dood van zijn broer Wim met lotgenoten praatte. Vier van hen vertellen hun verhaal. ‘We moeten dat doen. Er rust nog zo’n taboe op rouwen, dat moet eruit.’

PRISCILLA: ‘GOUDEN RANDJE’

Het dochtertje van Priscilla Van Quaille (36) overleed na 32 weken zwangerschap. Ze richtte vzw Eleonoor op, die rouwmanden en versbereide maaltijden schenkt aan ouders die hetzelfde meemaken.

Priscilla Van Quaille: “Ik was al aan het aftellen naar mijn zwangerschapsverlof toen ik op een avond besefte dat ik Eleonoor de hele dag niet had gevoeld. Ik probeerde me niet te veel zorgen te maken, het was een drukke dag geweest, maar die nacht sliep ik slecht. De volgende ochtend bracht ik ons zoontje van 4 naar school en reed ik door naar het ziekenhuis. Ik bleef hopen dat er niets aan de hand was. Maar diep vanbinnen wist ik het toen al. Eleonoor was in mijn buik overleden.

“Wat volgde, was rauw, gitzwart verdriet. Ik kan het nog steeds oproepen, maar het is te pijnlijk. Waar ik liever aan terugdenk, is de manier waarop we ons gedragen voelden. Hoe mensen voor ons zorgden. Ook mensen van wie we het niet hadden verwacht. Ze kwamen naar ons toe, ze lieten ons praten en wenen, soms zaten ze gewoon stilletjes naast ons. Het wegvallen van Eleonoor heeft ons de mooiste kant van de mensen getoond. Dat is het gouden randje waarover ik het in Dagen zonder broer had.”

Je vertelde ook dat veel mensen voor je kookten, en hoeveel dat voor je betekende.

Priscilla: “Na een stilgeboorte kun je je kindje niet zomaar meenemen naar huis. Het blijft meestal enkele dagen in het ziekenhuis, dan wordt het begraven. Ik ben al die tijd ook in het ziekenhuis gebleven. Wat had ik thuis moeten doen? Het waren de enige dagen die ik ooit met Eleonoor zou hebben: dan wil je zoveel mogelijk herinneringen maken.

“Dankzij de maaltijden van vrienden en familie hoefde ik die vijf intense dagen niet met eten bezig te zijn. Ik kon me helemaal richten op het afscheid. Ook nadien kon ik het niet opbrengen om te koken, of naar de supermarkt te gaan: stel je voor dat iemand me naar mijn zwangerschap zou vragen, of naar de geboorte. Dat al die mensen voor ons kookten, was dus enorm waardevol.”

Daarom richtte je de vzw Eleonoor op. Dat valt op in Dagen zonder broer: veel mensen zetten hun verdriet om in actie. Jeroen Meus maakte een tv-programma, Agnes en Piet zetten het werk van hun dochter voort, jij richtte je vzw op.

Priscilla: “Je zit met al dat verdriet, je moet daar iets mee. Je wilt het omzetten in iets positiefs. Ik begon daarover na te denken met mijn zus Melissa en mijn goede vriendin Evi, de meter van Eleonoor. En ineens hadden we het. Wat als we zélf zouden koken voor mensen die net een kindje hadden verloren? We stelden een rouwmand samen met koffie, koekjes, ontbijtgranen… We brengen ook vijf dagen op rij een verse maaltijd aan huis. Intussen kunnen we rekenen op een heel team van meer dan 150 enthousiaste kookvrijwilligers.”

De vzw kreeg de naam van je dochter.

Priscilla: “De naam van een overledene wordt vaak vermeden, en dat wilde ik absoluut niet. Ik vind het fijn om de naam van Eleonoor zo vaak te kunnen uitspreken en te horen.”

Je kreeg intussen een derde kindje.

Priscilla: “Een jongen. Hij wordt 4 in juni. De oudste is nu 9.

”Het is pittig: twee kleine kinderen, een job als zelfstandige én de vzw. Ik ben ook net begonnen met het maken van ovenschalen: we willen graag een mooie handgemaakte schaal in de rouwmand stoppen, als belichaming van het gemiste bord aan tafel. Mijn man moet lachen als ik verzucht dat ik zo weinig tijd heb. Maar het lukt, ik haal er enorm veel voldoening uit. En zolang ik dat voel, gaan we door.”

Een rouwmand aanvragen of zelf vrijwilliger worden kan via eleonoor‑vzw.be.

https://www.demorgen.be/nieuws/we-praten-vaak-over-haar-ik-heb-gezien-waartoe-het-kan-leiden-als-je-dat-niet-doet-lotgenoten-van-jeroen-meus~bb91558c/